Arafat'ta Söz Verdim

[melleseferi]

    Arafat'ta Söz Verdim

    Mevlâ'ya dua ettim, kolay kıldı işimi;
    Kucakladım Kâbe'de, üç milyon kardeşimi..
    Bırak artık, ey şeytan! Bırak artık peşimi;
    Arafat'ta söz verdim, Cenâb-ı Allah'a ben...

    Kefen misâli beyaz ihramlara sarındım,
    Kanat kanat, melekler gölgesinde barındım,
    Nefsin bataklığında, hevâlardan arındım,
    Arafat' ta söz verdim, Cenâb-ı Allah'a ben...

    Dilde Kur'ân, elde mey, ikiyüzlü yaşamam,
    Çağdaşlığı saptırıp, şer peşinden koşamam,
    ''Hoşgörü'' diye diye, dalâlete düşemem;
    Arafat 'ta söz verdim, Cenâb-ı Allah'a ben...

    Milyonlarca bedeni, kuşatırken çöl yeli,
    Milyonlarca sînede, titrerken gönül teli,
    Milyonlarca gözlerden, akarken tevbe seli,
    Arafat'ta söz verdim, Cenâb-ı Allah'a ben...

    Nûra bulanmış eller, semâları delerken,
    Rabbim, kul defterinden, günahları silerken,
    O şeytan ki; nefretle, neşterini bilerken,
    Arafat'ta söz verdim, Cenâb-ı Allah'a ben...

    Öyle bir aşkla yandım, güneş sönse sönemem,
    Gökler tersine dönse, Hakk yolundan dönemem.
    Îman tahtına çıktım.. Ölüm ne ki! .. İnemem,
    Arafat'ta söz verdim Cenab-ı Allah'a ben...

    Tok sofrada aç durmak, zor gelse de nefsime;
    El açmam mâsivâya, leke sürmem neslime,
    Tertemiz dönmek için, toprak olan aslıma,
    Arafat'ta söz verdim, Cenâb-ı Allah'a ben...

    Cengiz Numanoğlu