Pas ve Kemik Adlı Filmin Değerlendirmesi

[melleseferi]

Pas ve Kemik Adlı Filmin Değerlendirmesi



Koca bir stadyumda, diyelim 50,000 insan arasında iki tane sahtekârı en uç noktalara koyun, çok yüksek ihtimal bu ikili belli zaman sonra birbirlerini bir şekilde bulup, aralarında yakınlaşmaya başlayacaklardır...

İşte biraz bu misal kendi iç dünyalarında ciddi kaoslar yaşarken tanışan ve sonrasında yaşadıkları talihsiz süreçlere rağmen birbirlerinden kopmayan iki insanın, gerceğe olabildiğince yakın hikayesini anlatan güzel ve dokunaklı bir film olmuş "Pas ve Kemik (Rust and Bone)".

Başarılı bir balına eğitmeni iken geçirdiği talihsiz kaza sonrası bacaklarını kaybeden genç bayanı oynayan MaRion Cotillard bu rolde o denli başarılı ki seyrederken yüzünde gördüğünüz ifade ve mimikler sanki olay adeta basına gelmiş gibi hissettirmekte size.

Fiziksel engellilerin toplumda yaşadığı zorluklar çoğu kimse için klasik hikaye konusu gibi de gelse, tüm gerceğe bu derdi yakın olup, ayrıca duygularınızı da sömürmeyecek ayarda olması ile bu sıradanlığı bir hayli aŞar nitelikte..

İzlerken kendime sormadan edemediğim konu. Acının da bir esiği olduğu yönünde, öyle ki karşılaştığımız bazı yaralar ve kesikler bazen bize ciddi acı verirken, buna kıyasla yine bir kaza anı tecrübelenen koca kol veya bacağın komple kaybedilişini hiç hissedememek sanırım böyle bir eşik olsa gerek..

İlginçtir her hafta kesilen tırnak ve saçımıza rağmen biz halen varsak, bacağı da kaybedince aslında saç ve tırnaktaki gibi biz yine varız aslında, yani: sonuçta be denin parçalarını kaybetmek ben üst kimliğinin asla sonu olmamakta ama yine de başa gelince yaşanan ve zamanla alışılan yeni dönemin kişi psikolojisi üzerinde ciddi tahribat gc olduğu da ayrıca var olan diğer bir gerçek.

Normal bir insanı bacaksızmıi gibi çekebilme tekniğinin ne boyuta geldiğini filmde ayrıca görmek insanı gerçekten hayrete düşürür ölçüde. Öylekı zaten bu imkanlar olmasa, ya bu sahneler böyle belirgin olmayacak ya da yönetmen gerçek engelliler arasından en az Cotillard kadar iyi oynayan birisini bulmak zorunda kalacaktı, umarım bunun tarih olduğu gibi bir gün tüm yaraları da sarar en azından yaşadığı sürede bedene çok daha rahat yasam kılarlar. / Levent Uğurses

01.07.2014 - Hürriyet