eşkiya Yüreğime çiğ düştü

[melleseferi]

Ayrılıklar uyandırmalı kör yüreğimi.
Cehennem yangınlarından ölmeden çıktıysa bedenim;
Artık benim olmalıyım, benim.
Yeter yüreğimi bir çift gözün ateşine rehin verdiğim.
Ateş artığı değildir karşılığımız. Pusatını dağ sisinden alan,
Firarını mermisine emanet eden bir namludur bu eşkıya sevda ki;
Zulasında asılı durur kefenlediği ölümü.
Ellerinin çeliğine su verilmiştir ta Adem`den beri.
Bilir ve intihar cüretiyle yoklar yüreğinin tetiğini.
Güneşin kızılca kıyametine çatar kuruyan umut dallarını.
Yanacaksa cehennemden beter yanmalı!
Kim anlar ki eşkıyanın sağlamlığını;
Özleminin çiseyle yıkanmış şafak değerini kim?
Hani ellerine kuşlar inerdi, kardan üşüyen kuşlar…
Bahçen kuş sevinçleriyle inlerdi ay Şahrud.
Eşkıya yüreğime çığ düştü,
Üşüyorum ha…
Aç ellerini….

( Yeter yüreğimi bir çift gözün ateşine rehin verdiğim )

(Şahrud/Seyduna)

alıntı