Ümit Var

[melleseferi]

Ümit Var

Geçit vermez dağlardan ümidini kesme; delinir, tünel olur birgün, sevdiklerine ulaştırır.
Gecelerin uzunluğundan ürkme; bekle, er geç güneşe ulaştırır.
Tembel çocuğundan umudunu yitirme; belki bir gün Einstain olur.
Odunlardan ümidini kesme; umulur ki kitaba dönüşür.
Kitaplardan umudunu kesme; umulur ki bir hayatı değiştirir.
Kurbağalardan iğrenme; masallarda prense dönüşebilir.
Dünlerden ümidini kesme; bakarsın bir millete ibret olur.
Yarınlardan ümitsizliğe düşme; bir söz herşeyi değiştirebilir.
Bakışları küçümseme; bir kalp kırıp, bir kalp onarabilir.
Bir kalp kırığını küçümseme; çok yaralara sebep olabilir.
Karanlıklardan umudunu yitirme; bir kibritle parçalanır karanlıklar.
Kibrit çöpünü küçümseme; bir yangını başlatabilir.
İnsanlardan umutsuzlanma; öyle bir an gelir ki bir destan yazarlar.
Hayattan ümidini kesme; her an her şey olabilir.
Gerçeklerden ümidini kesme; seni yalanlar değil, ancak gerçekler kurtarır.
Küçük yalanları küçümseme; büyük ve kötü gerçeklere yol olabilir.
Solmuş çiçeklerden, çürümüş meyvelerden ümidini kesme; toprağa düşer, yeni bir çiçeğin yeni bir meyvenin hücresi olur.
Solmuş hayatlardan ümidini kesme; bir pırıltı herşeyi aydınlatabilir.
Uyuyan gözlerden ümidini kesme; bir rüzgârla bütün açılabilir.
Bir çiçekle bahar olmaz deme; bir çiçekle bir insana bahar gelebilir.
Sararmış yaprağı küçümseme; bir insana sonbaharı getirebilir.
Bir insanı küçümseme; bir toplumu peşinden sürükleyebilir.
Bir toplumu küçümseme; insanlığa çığır açabilir.
Uza yda “bir nokta kadar” diye dünyayı küçümseme; senin bir ömür tükettiğin dünyan, o dünya içinde bir küçük nokta bile değil.
Noktaları küçümseme; bir cümleyi, bir kitabı, bir hayatı bitirebilir.
Ve...
Kompozisyonlarını sana yazdıran çocuğundan da ümidini kesme; bakarsın bir gün Harap Eserler Müzesi kitabının yazarı olur.
alıntı