Otistiklerin Sosyalleşmesi Normallerin Elinde!

[melleseferi]

Türkiye’de tahminen 500 bin otizm hastası olmasına rağmen bu konuyla ilgili ailelere destek vermek üzere sadece 19 dernek var.
 
Otistikler Derneği Başkan Yardımcısı Doç. Dr. Nevin Eracar, “Toplumun çeşitli kesimlerinde, özellikle okullarda bilinç ve duyarlılık kazandıracak çalışmalar yapılmalı” diyor.
 
Misyonunuz nedir?
 
Otistiklerin, özellikle yetişkin yaşlara geldiklerinde, toplum içinde ‘kendileri olarak’ insanca yaşayabilmeleri için ‘ortam’ ve ‘ilişkiler’ yaratmak. Girişimimiz,   1994’de ‘Otistikler Kulübü’ adıyla kuruldu. 1996’dan itibaren de ‘Otistikler Derneği’ adıyla faaliyet gösteriyor. Her yıl düzenlenen ‘Yaşamla Bütünleşme’ kamplarıyla  otistikler için hizmet veriyoruz.
 
Türkiye’de kaç otizm hastası var?
 
Maalesef Türkiye’de sağlıklı bir   ölçüm yok ama tahminlere göre   300-500 bin aralığında.
 
Bu alanda kaç dernek emek harcıyor?
 
Türkiye’de otizmle ilgili sivil toplum kuruluşu adı altında 19 dernek ve vakıf var. Bu kuruluşlar, ‘Otizm Platformu’ adıyla bir çatı altında işbirliği yapıyor. Otizm çok boyutlu ve karmaşık bir kavram.  Türkiye’nin bu konuda eğitim, sağlık, sosyalleşme ve istihdam alanlarında kat etmesi gereken çok yol var.
 
Bu 19 dernek arasında Otistikler Derneği’nin farkı nedir?
 
Biz, Otistikler Derneği olarak, çocuklarla da çalışmakla birlikte ağırlıklı olarak ergen ve yetişkin yaş gruplarıyla çalışıyoruz. Bu grupların toplumda yer alması ve bağımsızlaşması bağlamında, ailelerinden ayrı olarak birer haftalık kamplar yapıyoruz. İstihdam edilmeleri için çeşitli restoran ve kafelerle işbirliği içindeyiz.
 
“Gönüllü psikoloji öğrencileri var” ‘Otistikler  Yaşamla Bütünleşme’ kamplarında bu gençlere nasıl bir   katkı sağlanıyor?
 
OyaKamp, her şeyden önce bir tatil kampı. Eğlenceli, keyifli bir ortamda otistik kampçılarımız çoğunluğu genç gönüllülerden oluşan ekibimizle, günlük yaşam becerilerini edinmenin yanı sıra yeni ve farklı insanlarla bir arada olma deneyimini yaşıyorlar. Bu, sosyalleşme ve bağımsızlaşma adına çok değerli. Bu, ailelerin üzerindeki ağır yükü hafifletiyor.
 
Bu kampı rakamlarla tanıtır mısınız?
 
Bu yılki beş ayrı dönemde kampımıza farklı gelişen 20 civarında kampçı katıldı. 30’un üzerinde gönüllü çalışmacı kamplarda yer aldı ve destek verdi. Bu yaz boyunca İtalya ve Litvanya’dan da gönüllüler kamplarımızda görev aldı. Hem kişisel ve mesleki gelişimlerine katkı sağlamış oluyorlar hem de farklı gelişen bireylerle birlikte yaşama konusunda çok ciddi bir deneyimden geçiyorlar.
 
Ailelerin en büyük endişesi “Ben olmazsam ne yapacak?” olsa gerek. Bu konuda çözüm sunmak ne kadar mümkün?
 
Çalışmalarımız toplumun içinde yer alma ve bağımsızlaşma üzerine. Otistikler; öğrenebilir, çalışabilir! Bunlar çözümse eğer; sorunuza “Çözüm mümkündür” diye cevap verebiliriz. Otizmde yol almak süreç meselesi. Enerji, emek ve sabır gerektiriyor. Hangi yaşta olursa olsun o birey ve ailesi için yapılacak çok şey var. Yeter ki aile buna ikna olsun.
 
“Ben olmazsam ne olacak?”
 
Anne-babaların üzerindeki yükü azaltmaya yönelik projeler neler?
 
Adını ‘GeçişEvi’ koyduğumuz bir projemiz var. Aileler belli bir zamandan sonra çocuklarından ayrı vakit geçiremez oluyor. Bu, onlar için de çok yıpratıcı bir süreç. Ailelerin kaygısını hafifletmenin tek yolu, olabildiğince erken yaşta çocukların onlardan ayrı geçireceği zamanları artırmak. GeçişEvi’nde uzman ekibimiz ve gönüllü gençler eşliğinde bir gecelik yatılı programımız var. Böylelikle aile üyelerine kendilerine ayıracak vakit kalıyor.
 
Otizm hastaları mesleki rehabilitas-yonda nasıl bir eğitimden geçiyorlar?
 
‘Mesleki Rehabilitasyon ve İstihdam’ adını verdiğimiz program, düzenli olarak takibini yaptığımız otistiklerin katıldığı bir program. Psikolojik ve duygusal zorlukları belli ölçüde giderdiğimiz otistik bireyin bir iş yerinde çalışmaya hazır olduğunu söyleyebiliyoruz. O kişi için özel bir plan program yapılıyor. Önce yanında bir kişiyle daha güvenli ve tanıdık olduğu kendi mekanımızda bazı işler yapılıyor. Bunlar mutfak/yemek işleri ve temizlik/düzen gibi iş grupları oluyor. Gerçek bir iş yerinde çalışmanın da ön hazırlığı niteliğini taşıyor.
 
Haftada kaç saat çalışabiliyorlar?
 
Her birey için hazırlık süreci zaman açısından farklı oluyor. Hazırlık süreci tamamlandığındaysa önce çalışmacı arkadaşımızla iş yerinde haftada iki saatle başlatıyoruz. Ana hedefimiz zaman   içinde otistik bireyin yanında bir kişi olmadan, daha az yardım ve destekle çalışabiliyor olması. Derneğimizde haftada 8-12 saat çalışan otistikler var ve tabii karşılığında bir ücret de alıyorlar.
 
İhtiyaç ya da talepleriniz var mı?
 
Evet, GeçişEvi ve OyaKamp’ta bazı desteklere ihtiyaç duyuyoruz. Bu talepler yine daha önce de bahsettiğim üzere maddi ve manevi destekler.
 
Bir çağrınız var mı?
 
Gönüllü Ol!
 
02.10.2012 - Milliyet