İsimsiz Sevdam

[melleseferi]

Kaç kere kör sevda gördü bu gönül

Kaç kere ağladı...

Yeminlerle bitti sevdalar " artık sevmeyeceğim " diye

Bana sevdayla beraber nefreti öğrettin sen,

Şiirler yazmak, şarkılar söylemek istedim sana

Ama korktum..

Rüzgardan nefret ettim,

Ya sesime karışır ve onu benden çok seversen?

Küçük kağıtlara yazmak istedim sevdamı,

Onlarca, yüzlerce küçük kağıtlara yazıp atmak denizlere.

Denizden nefret ettim, balıklardan

Sevdamı onlar okuyacak diye...

Ağaçlardan nefret ettim

Senden fazla yaşayacakları için...

Koparmak istedim dallarını,

Serpiştirmek üzerine...

Çiçeklerden nefret ettim

Senden güzel kokana rastlarım diye...

Çeyrek asıra sığdırdım şu koca yaşamı.

Bakma koca bir yaşam dediğime,

İçinde sevda türküleri çığıran, basit ve sade aslında

Senden sonra güzelleşen, yeşeren " koca bir yaşam" ...

Sadece bebeklerin isimsiz doğduklarını zannederdim,

Soluduğumuz havanın, içtiğimiz suyun bile bir ismi var,

Şu anasını sattığımız dünyanın bile...

İsmini koydun sevdamın...

Hep hayal ederdim, koca gövdeli bir ağaca ismini kazımayı

İşte bu benim sevdam demeyi, mahalle delikanlılarına nisbet yaparcasına

Lise duvarına yazamadım kırmızı boyayla ismini

" seni seviyorum....isimsiz " demeyi....

İsmini bilmiyordum!

İsimsiz Sevdamdın...Bir isimsize sevdalıydım.

Artık ismini biliyorum...

Sana " bebeğim " demek istiyorum,

Hani sadece bebeklerin isimsiz doğduğunu demiştim ya?

İsmini koydum...

allıntı