Tutkun

[melleseferi]

Tutkun 
      
Akıma gelince  ansızın  gitmelerin
Hicran yüklenirdi  bildiğim limanlardan
Düşlerim  gemilerde  rehin kalırdı
Susardım,  gecelerime karışırdı  gündüzlerim.   

Şaşardım,  aşk mıydı  beni  sana bağlayan
Ayrılıklar  mıydı  yoksa hesapta olmayan
Ömrümü  ters yüz eden  coğrafyalarda
Ve  saltanatı karmaşasından zamanlarda
Sensiz şarkılar  söylemeyi
Denesem de bir türlü beceremezdim.

Surlarımın dışındaydı  şehirlerin
Ne subaşım vardı,  ne zaptiyelerim
Çat kapı girerdin,  çocuklar gibi  sevinirdim
Uslandı derken,  bir akşam  dönmeyiverirdin
Yeni umutlar bulup buluştururdum
Kendimi terk ettiğin şehirlere  tutuklayıp
İpe sapa gelmez bahaneler üretirdim.

Dillendirmesem de bilmez miydim hiç
Sen  aşka aylak,  yedi dünyayla barışık; 
Bense  yüklemsiz söz yangınlarından mürekkep
İğreti gülüşlerle  sırlardım ömrümü
Pinalar  gibi toprağına saplanmış
Yürek haritamı  yeniden çizmeyi
Aklımın ucundan bile geçiremezdim.   

Ne kadar  isterdim,
Günler,  haftalar dolusu  sevinçlerim olsun
Bulutlar dolusu yağmurum
Çiçek tazeliğinde   güneşim,  kokum... 
Avunurdum çocuklar gibi
Sıcak bir gülüşünle
Herkesleri oynardım deliler gibi,
Herkesler memnun
Bir kendimi oynayamazdım,
Yitiririm korkusundan büyüsünü gözlerinin.   
alıntı.