Gelmeni beklerken

[melleseferi]

Gelmeni beklerken!

Nihayet gelmişti

Telaş ve merakın katları refakat ediyordu

Sessizliğin resmedilen hikâyesinde serzenişler hâkimdi

Fakat çok hazindi

Ne nefesler yetti ve ne de niyazı dilekler

Tüyler diken dikendi, dişler sıkılıyor, takat tükeniyordu

Yılgınlığın ak sedası

Bir bir açılarak sineleri ihata ediyordu

O an ve göçen zamanda hakikati fevkalade haykırıyordu

Geriye ne kalıyordu

Sevmek, seve bilmek bu kadar mı solgundu

Gözlerden süzülen yaşlar neye kifayet edecek bozgundu

Hislerin feveranı

Dizlerin kalmayan dermanı ve dilin sukut anı

Bir bir gözlerinim önüne serpiştirilen anlamsızlık isyanıydı

Açziyet bu zaman başkaydı

Deva adına ne varsa, şifa eğer olacaksa ardı

Hiçbir şey anlamı içinde kalmamıştı hissiyat adeta sarhoştu

Eller havada kaldı

Gözler semaya hasret kalarak yalvardı

Tabut sevenlerin omuzlarında taşınan son arzı selam olacaktı

Mezar açılmıştı

Toprak bir kenara yığılarak çukurlaşmıştı

Serin bir korku kalpleri kuşatmıştı, hisset ve kasvet aşikârdı

Kelam edilecek

Ne bir kelime kaldı ve ne de heyecan vardı

Hazan her yanı kuşatan olarak, hüzün anlamında coşarak andı

Nefesler müddetince

Kalp şayet sahibinden azade bir iklimdeyse

Haşyet ve hesap kimin peşinde ve neyin izlerinde gideceklerse

Mustafa CİLASUN