(http://www.everekli38.net/wp-content/uploads/2012/05/24150_350438839380_582279380_3393870_4128448_n.jpg) (http://www.melleseferi.com/)
Ayrılıklar uyandırmalı kör yüreğimi.
Cehennem yangınlarından ölmeden çıktıysa bedenim;
Artık benim olmalıyım, benim.
Yeter yüreğimi bir çift gözün ateşine rehin verdiğim.
Ateş artığı değildir karşılığımız. Pusatını dağ sisinden alan,
Firarını mermisine emanet eden bir namludur bu eşkıya sevda ki;
Zulasında asılı durur kefenlediği ölümü.
Ellerinin çeliğine su verilmiştir ta Adem`den beri.
Bilir ve intihar cüretiyle yoklar yüreğinin tetiğini.
Güneşin kızılca kıyametine çatar kuruyan umut dallarını.
Yanacaksa cehennemden beter yanmalı!
Kim anlar ki eşkıyanın sağlamlığını;
Özleminin çiseyle yıkanmış şafak değerini kim?
Hani ellerine kuşlar inerdi, kardan üşüyen kuşlar…
Bahçen kuş sevinçleriyle inlerdi ay Şahrud.
Eşkıya yüreğime çığ düştü,
Üşüyorum ha…
Aç ellerini….
( Yeter yüreğimi bir çift gözün ateşine rehin verdiğim )
(Şahrud/Seyduna)
alıntı