Sen hayat verdin
Sen hayat verdin bana buhranli günlerimde
Yeserttin bir anda gönül bahçemi
köhne mekânlarda ki sünepe gibiydim
Birden bire getirdin kendime beni...
Her seyi içime atmaya basladigim bir anda
Bir bilsen ihya ettin bir çift söz ile...
Simdi kenetlenmisim artik sana
Seni düsünmek en büyük lezzetim
Kagidima sira oldun, kalemime mürekkeb
Seni sevdigimi yazabiliyorum çekinmeden
Haykirabiliyorum sevdami her kese
Bestelere konu oldun hep dilimdesin
Hayir, aslinda sen taa kalbimdesin
Belki o da hayir, sen benimlesin...
alıntı